Fizyka z gimnazjum w Androidzie. Klasa 1, 2, 3.

fizyka gimnazjum teoria wzory aplikacja android

FIZYKA: Teoria, wzory i prawa (2 klasa gimnazjum)

Wersja przeznaczona jest na telefony, smartfony i tablety z systemem Android. Aplikacja zawiera materiał widoczny na tej stronie www.
Kliknij na rysunku aby dowiedzieć się więcej

fizyka wzory, prawa teoria 2 klasa gimnazjum, aplikacja na androida

Ten materiał ułatwi Ci naukę w autobusie, tramwaju w pociągu. Analiza treści nie będzie wymagać dodatkowych książek, co w czasie podróży ma znaczenie. Nie musisz wyjmować książki, masz to w Swojej komórce. (więcej)

2.1 Hydrostatyka i aerostatyka
 
Siła parcia (parcie)- jest to siła nacisku ciała na podłoże (powierzchnię innego ciała)
 
siła parcia
 
Ciśnienie- iloraz wartości siły parcia i powierzchni, na którą ta siłą działa nazywamy ciśnieniem, jednostką ciśnienia jest paskal [Pa]
 
wzór na ciśnienie
 
Prawo Pascala- jeżeli na zamknięty w zbiorniku gaz (lub ciecz) działamy siłą, to wytworzone w ten sposób dodatkowe ciśnienie jest jednakowe w całej objętości tego gazu (lub cieczy)
 
Ciśnienie hydrostatyczne- jest to ciśnienie, jakie wywiera słup cieczy na powietrznię, jego wartość zależy od wysokości słupa cieczy (głębokość) oraz gęstości cieczy
 
wzór na ciśnienie hydrostatyczne
 
Siła wyporu (prawo Archimedesa)- na każde ciało zanurzone w cieczy działa siła wyporu zwrócona pionowo w górę, równa, co do wartości ciężarowi wypartej cieczy.
 
wzór na siłę wypory
 
Ciało tonie, gdy jego gęstość jest większa od gęstości cieczy. Ciało pływa na dowolnej głębokości, gdy jego gęstość jest równa gęstości cieczy. Ciało pływa na powierzchni cieczy, gdy jego gęstość jest mniejsza od gęstości cieczy.
 
Prasa hydrauliczna- w urządzeniach hydraulicznych i pneumatycznych działając na małą powierzchnie tłoka S1 niewielką siłą F1, powodujemy, że na dużą powierzchnie S2 ciecz (lub gaz- urządzenia pneumatyczne) działa siłą o dużej wartości F2, którą obliczymy ze wzoru:
 
wzór na siłę prasy hyraulicznej
 
2.2 Zasady dynamiki Newtona
 
Pierwsza zasada dynamiki- Jeżeli na ciało nie działają żadne siły lub gdy działające siły wzajemnie się równoważą, to ciało porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym lub pozostaje w spoczynku
 
Druga zasada dynamiki- Wartość przyspieszenia ciała o masie m jest wprost proporcjonalna do wartości wypadkowej siły działającej na to ciało
 
wzór na siłę II zasada dynamiki
 
1 niuton- jest wartością siły, która ciału o masie 1kg nadaje przyspieszenie o wartości 1m/s2
 
Przyspieszenie ziemskie- na upuszczone w pobliżu Ziemi ciało o masie m działa na nie siła ciężkości, która nadaje ciału przyspieszenie o wartości
 
przyspieszenie ziemskie
 
Przyspieszenie, z jakim spadają ciała na Ziemię pod wpływem działania siły ciężkości (pomijamy opór powietrza), nie zależy od ich masy i jest w danym miejscu Ziemi jednakowe dla wszystkich ciał.
 
Pęd ciała- jest to iloczyn jego masy i szybkości, jaką ciało posiada.
 
wzór na pęd ciała
 
Zasada zachowania pędu- jeżeli ciała oddziałują tylko ze sobą i na skutek tego oddziaływania zmienia się pęd każdego z nich, to pęd całego układu nie zmienia się (jest taki sam jak był na początku)
 
2.3 Praca, moc, energia
 
Praca- praca mechaniczna jest wykonywana, gdy na ciało działa siła i gdy ciało to, ulega przesunięciu., jednostką pracy jest 1J(dżul)
 
wzór na pracę
 
1J (dżul)- jest to jednostka pracy, jeden dżul jest to praca, jaką wykonuje siła o wartości 1N, działając na ciało, które przesuwa się o 1m zgodnie ze zwrotem siły
 
definicja dżula
 
Moc- mocą nazywamy iloraz pracy i czasu, w którym ta praca została wykonana, jednostką mocy jest 1W (wat)
 
wzór na moc
 
1W(wat)- jeden wat jest to moc takiego urządzenia, które w czasie 1sekundy wykona pracę o wartości 1dżula
 
definicja wata
 
Przyrost energii mechanicznej- układu jest równy pracy sił zewnętrznych wykonanej nad tym układem
 
wzór na przyrost energii
 
Układ wracając do poprzedniego stanu, może kosztem swojej energii wykonać pracę o takiej samej wartości.
 
Energia potencjalna grawitacji- wzrasta, gdy ciało oddala się od powierzchni Ziemi, energia potencjalna grawitacji ciała o masie m umieszczonego na wysokości h obliczamy ze wzoru:
 
wzór na energię potencjalną grawitacji
 
Energia kinetyczna- związana jest z ruchem ciała, jej wartość obliczamy ze wzoru:
 
wzór na energie kinetyczną
 
Energia potencjalna sprężystości
 
wzór na energię potencjalną sprężystości
 
Zasada zachowania energii- jeżeli pomiędzy ciałami układu działają siły grawitacyjne lub siły sprężystości, a siła zewnętrzna ni wykonuje pracy, to energia mechaniczna układu jest stałą.
 
Dźwignia dwustronna
 
wzór na siłę w dźwigni dwustronnej
 
Kołowrót
 
wzór na siłę w kołowrocie
 
Sprawność maszyn
 
wzór na sprawność maszyn
 
2.4 Przemiany energii w zjawiskach cieplnych
 
Energia wewnętrzna ciała- to suma energii kinetycznych chaotycznego ruchu wszystkich jego cząsteczek oraz ich energii potencjalnych pochodzących od wzajemnego oddziaływania tych cząsteczek
 
Pierwsza zasada termodynamiki- energię wewnętrzną ciała możemy zmienić przez wykonanie pracy (W) lub przez przekazanie ciepła (Q), albo przez równoczesne wykonanie pracy i przekazanie ciepła.
 
wzór na I zasadę termodynamiki
 
Ciepło- jest to proces przekazywania energii z jednego ciała do drugiego, w wyniku różnicy temperatur
 
wzór na ciepło
 
Ciepło właściwe- informuje nas o tym, ile ciepła (energii) należy dostarczyć, aby ogrzać 1kg substancji o 1K
 
wzór na ciepło właściwe
 
Topnienie - substancji zachodzi w stałej i charakterystycznej dla danej substancji temperaturze, zwanej temperaturą topnienia. Dla tej samej substancji ciepło topnienia jest równe ciepłu krzepnięcia
 
wzór na ciepło topnienia
 
Krzepnięcie- substancji następuje w stałej i charakterystycznej dla danej substancji temperaturze, zwanej temperaturą krzepnięcia. Dla tej samej substancji ciepło krzepnięcia jest równe ciepłu topnienia
 
wzór na ciepło krzepnięcia
 
Ciało topniejąc pobiera z otoczenia ciepło, rośnie jego energia wewnętrzna
 
wzór na pobierane ciepło podczas topnienia
 
Ciało krzepnąc- oddaje chłodniejszemu otoczeniu ciepło, maleje jego energia wewnętrzna
 
wzór na oddawne ciepło podczas krzepnięcia
 
Parowanie- ciecz paruje w każdej temperaturze, jeżeli parowanie cieczy zachodzi w całej jej objętości to mamy wrzenie - czyli wrzenie to parowanie cieczy w całej jej objętości. Parująca ciecz pobiera z otoczenia ciepło (ciecz zwiększa swoją energię wewnętrzną).
Ilość ciepła pobranego obliczymy ze wzoru:
 
wzór na ciepło pobrane podczas parowania
 
Skraplanie- para skraplając się, oddaje chłodniejszemu otoczeniu ciepło (para zmniejsza swoją energię wewnętrzną).
Ilość ciepła oddanego obliczymy ze wzoru:
 
wzór na ciepło oddane podczas skraplania
 
Dla tej samej substancji ciepło parowania jest równe jej ciepłu skraplania.
 
Bilans cieplny- dla układu ciał, które nie wymieniają ciepła z otoczeniem, suma ciepła oddanego przez jedne ciała jest równa sumie ciepła pobranego przez inne ciała tworzące ten układ
 
wzór na bilans cieplny
 
2.5 Drgania i fale
 
Ruch drgający- charakteryzują następujące wielkości fizyczne: amplituda drgań(A), okres(T), częstotliwość(f)
 
Amplituda- największe wychylenie ciała z położenia równowagi (oznaczamy symbolem A), jednostką tej wielkości jest jednostka długości (na przykład metr)
 
Okres drgań- jest to czas, w którym ciała wykonuje jedno pełne drganie (czyli przebywa drogę od jednego skrajnego położenia do drugiego i z powrotem) tą wielkość oznaczamy symbolem T
 
Częstotliwość- informuje o ilości drgań wykonanych przez ciało w ciągu jednej sekundy. Jednostką tej wielkości jest jeden Hz (herc)
 
wzór na czestotliwość drgań
 
Wahadło- w czasie ruchu wahadła, cyklicznie występują przemiany energii potencjalnej w kinetyczna i odwrotnie. Energia potencjalna wahadła ma największą wartość w punktach maksymalnego wychylenia, wtedy energia kinetyczna wahadła wynosi zero. W położeniu równowagi, energia kinetyczna wahadła ma największa wartość, a energia potencjalna ma wartość zero.
 
Okres wahadła obliczamy ze wzoru:
 
okres wahadła
 
lub jeżeli znamy długość wahadła, to obliczamy ze wzoru:
 
wzór na okres wahadła
 
Fala - to rozchodzące się w ośrodku sprężystym zaburzenie, w zależności od kierunku drgań cząsteczek w porównaniu do kierunku rozchodzenia się fali rozróżniamy
- fale poprzeczne (kierunek drgań cząsteczek jest prostopadły do kierunku rozchodzenia się fali)
- fale podłużne (kierunek drgań cząsteczek jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali)
 
Falę charakteryzują takie wielkości fizyczne: częstotliwość (ilość drgań wykonywanych w ciągu jednej sekundy), długość fali (droga, jaką przebywa fala w czasie jednego okresu drgań cząsteczek), szybkość fali (zależy ona od rodzaju ośrodka- otoczenia, w którym rozchodzi się fala), amplituda fali (jest równa amplitudzie drgań cząsteczek ośrodka)
 
Długość fali
 
wzór na długość fali
 
Fale akustyczne- w cieczach i gazach są falami podłużnymi, w ciałach stałych, fale akustyczne mogą być zarówno poprzeczne jak i podłużne.
Fale o częstotliwościach mniejszych od 20Hz to infradźwięki, a o częstotliwościach większych od 20 000Hz (20kHz) to ultradźwięki.
Fale akustyczne słyszane przez człowieka są zawarte pomiędzy infradźwiękami a ultradźwiękami, czyli są z przedziału częstotliwości od 20Hz do 20 000Hz.
Szybkość rozchodzenia się fal akustycznych zależy od rodzaju ośrodka, na przykład szybkość fali akustycznej w powietrzu wynosi około 340m/s, a w metalowej szynie około 1500m/s.
 
Fale głosowe, które posiadają określoną częstotliwość (są okresowe) to tony i dźwięki.
 
Fizyczne cechy dźwięku to: częstotliwość, natężenie (poziom natężenia) oraz charakter drgań (cechy subiektywne dźwięku), czyli: wysokość dźwięku, głośność dźwięku i barwa dźwięku.
 
Alkomat- wirtualny test

Alkomat- darmowa aplikacja na Androida

Pobierz ze sklepu Google Play
Olinowanie stałe- kalkulator średnic

Olinowanie stałe- darmowa aplikacja na Androida

Pobierz ze sklepu Google Play
przepis na gogfry

Przepis na gofry

zobacz
przepis na bitą śmietanę

Przepis na bitą śmietanę

zobacz